setarye na mahdood

ای ستاره نا محدود شب!

طاق زده

       با گونه سرخ آبی

         با عشقی گزاف سخره زن بر اعصار          

  چه زیبا می خوانیم!

ای عریانی ِ شب سیاه!

ای  سرود چشم ها ، ای خروش عطر ها!

ای سرود مرگ ها، ای خروش  درد ها!

چگونه صلح؟

چگونه عشق؟

خلسه ای فرو نمی گذاردم

چگونه مست باشم از تو در این شب غرور سخت

چگونه ؟