غرور

سخت است 

این تحمل؛ 

 تو با تجمل عشق به نبردی تن به تن،

                                          در افتادی؛

      دشمنی سخت پیچیده در لحافِ غرور و شهوت!

پا در رکاب سقوط! 

خواهی انداختش!

****

گام می نهم به آسمان

و تو خورشید گونه

 به تماشایی ژرف، 

                    دعوتم می کنی!

             اما

دریغ از ذره ای آتش

مهربانی را!!!

****

با کدام واج

با کدامین واژه

 و با کدام جمله ها 

     میهمان من باشی؟!

 تا زبانِ گله ، نگشایی!

****

 ای مهر

با کدامین دستها 

           رونق گرمیت باشم

و با کدام روغن

دوام سوختنت را

 برای مخاطبم شرح دهم؟

من برای زمستانی که در پیش است

شقایق ها کاشته ام!

تا نکند که یخ کنی!!!

****

باز می خوانم و می گشایم از « غرور»

بس،

می آزمایدم...

****

برگ ها 

فصل ها 

روی به سمت زردی گرفته اند

و من

روی به چشمانی که عسلند!

و هنوز 

با تماشایشان 

چشمانم در عسل می پیچند

و زبانم کز می زند و

 غرور 

نیز در همین حوالی می میرد.