دوست

  گذرت، ای دوست 

                     شعله های سرودینِ  بخشش را  

           به نیایشِ گندمزار  

                   در حماسه ی غروب 

                                      به فصلِ تکامل داد.  

         و  

       رویای شبنمی دراساطیر 

                  زندگیم را  

                          در ماوراء هستی من  

                      به زمین فرو چکاند؛ 

                                           و زمزمه شد عشق.!!!