دردی از دل
- شنبه, ۶ مهر ۱۳۹۲، ۰۱:۴۲ ق.ظ
هر چیز زیبایی مسحورم می کند و محصور آن می شوم و کاملاً وابسته بدان.
زیبایی موسیقی، نقاشی و شعر
زیبایی طبیعت و آفرینش
و زیبایی تبسم گلی
تخیلات زیبا وجودم را به هیجان رد می آورند و مجنون می شوم، فرد مفلوجی که کاری از دستش بر نمی آید!
اندیشه هایم در زیبایی زل می زنند و تفکراتم سکوت اختیار می کنند.
دل به خلق زیبایی می زنم و شادی ی در درونم تذوق می کند.
نمی دانم! نمی توانم! احساسی را بروز بدهم!
گیجی و توهم مرا در آغوش می گیرند.
و من مبهوت!!
