غروب دلگزای من

ای غروب ِ دلگزای من

                     آیا می شود ترا به صبح

                                         قرینه گفت؟

                     آیا می شود ترا

                                         روشنایی ِ آفتاب؛ در آن سوی دیگری خواند؟!

                                                                                        و یا شبی  پر از ستارگان ؟!

 

                                          نه ، نیستی!  نیستی تو جز به مرگ من ، قرین.

                                                   و نیز من ، پر فروغ ستاره ای برای مرگ تو !

                                                                مدعی به جنگ تو؛.برای ننگ تو!

                                                  کنون، روشنی برای توست یا به رای من ؟؟!...